ანგარიშში აღნიშნულია, რომ 2020 წლის ოქტომბერსა და ნოემბერში საქართველოში საპარლამენტო არჩევნების ორი ტური ჩატარდა. ევროპის უსაფრთხოებისა და თანამშრომლობის ორგანიზაციამ თავის საბოლოო ანგარიშში განაცხადა, რომ საპარლამენტო არჩევნების პირველი ტური იყო კონკურენტუნარიანი და, მთლიანობაში, ფუნდამენტური თავისუფლებები დაცული იყო, თუმცა „გავრცელებული ბრალდებები ამომრჩევლებზე ზეწოლისა და მმართველ პარტიასა და სახელმწიფოს შორის ზღვარის გაბუნდოვნების შესახებ ამცირებს საზოგადოების ნდობას პროცესის ზოგიერთი ასპექტში“.

ევროპის უსაფრთხოებისა და თანამშრომლობის ორგანიზაციამ ოქტომბერში ჩატარებულ ადგილობრივ არჩევნებში დამკვირვებლები გაგზავნა. პირველი ტურის წინასწარი შეფასების თანახმად, დამკვირვებლებმა განაცხადეს, რომ „კონკურენტებს შეეძლოთ თავისუფლად ეწარმოებინათ კამპანია კონკურენტულ გარემოში, რომელიც, თუმცა, დაშინების, ხმის მოსყიდვის, კანდიდატებსა და ამომრჩევლებზე ზეწოლის ფართო და თანმიმდევრული ბრალდებებით იყო შეფერილი“. მეორე ტურის წინასწარი შეფასების თანახმად, დამკვირვებლებმა განაცხადეს: „კანდიდატებს ძირითადად შეეძლოთ თავისუფლად ეწარმოებინათ კამპანია, მაგრამ ბრალდებები ამომრჩევლებზე დაშინებისა და ზეწოლის შესახებ გაგრძელდა. რესურსების მკვეთრმა დისბალანსმა და თანამდებობის არასათანადო უპირატესობამ კიდევ უფრო მოუტანა სარგებელი მმართველ პარტიას“.

ანგარიშში აღნიშნულია, რომ იყო მინიშნებები, რომ ხანდახან სამოქალაქო ხელისუფლება არ ინარჩუნებდა ეფექტურ კონტროლს შიდა უსაფრთხოების ძალებზე. იყო სანდო ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ უშიშროების ძალების წევრებმა, სავარაუდოდ, გარკვეული დარღვევები ჩაიდინეს.

ადამიანის უფლებებთან დაკავშირებით მნიშვნელოვანი საკითხები მოიცავდა სანდო ანგარიშებს შემდეგ თემებზე: სასამართლო ხელისუფლების დამოუკიდებლობასთან დაკავშირებით სერიოზული პრობლემები, თვითნებური ან შერჩევითი დაკავებები, გამოძიება და დევნა, ფართოდ მიჩნეული პოლიტიკურად მოტივირებულად; უკანონო ჩარევა კონფიდენციალურობაში; ძალადობა და მუქარა ჟურნალისტების მიმართ; მშვიდობიანი შეკრებისა და გაერთიანების თავისუფლების შეზღუდული პატივისცემა; და დანაშაულები, რომელიც მოიცავს ძალადობას ან მუქარას და მიმართულია ლგბტ პირებისა და აქტივისტების მიმართ.

მთავრობამ მიიღო ზომები ზოგიერთი თანამდებობის პირის მიერ ადამიანების უფლებების დარღვევის გამოძიებისთვის, მაგრამ დაუსჯელობა პრობლემად დარჩა. მთავრობის მიერ 5-6 ივლისს მომხდარი ძალადობის ორგანიზატორების წინააღმდეგ სარწმუნო გამოძიების არჩატარებამ და სისხლისსამართლებრივი დევნის აუღსრულებლობამ გამოიწვია ამ ძალადობის დაუსჯელობა. პოლიტიკური ანგარიშვალდებულების ნაკლებობა ასევე გამოიხატება 2019 წლის ივნისის დემონსტრაციების დროს ჟურნალისტებისა და მომიტინგეების მიმართ პოლიციის მიერ არასათანადო ძალის გამოყენებაში, ასევე 2017 წელს აქტივისტ აფგან მუხთარლის საქართველოდან გატაცების და აზერბაიჯანისთვის გადაცემაში.

რუსეთის მიერ ოკუპირებული რეგიონები, აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეთი ცენტრალური ხელისუფლების კონტროლის მიღმაა და დე ფაქტო ხელისუფლებას რუსული ძალები უჭერენ მხარს. 2008 წლიდან საომარი მოქმედებების შეწყვეტა ძალაში დარჩა, თუმცა რუსმა მესაზღვრეებმა ადგილობრივი მოსახლეობის გადაადგილება შეზღუდეს. ადამიანის უფლებების მნიშვნელოვანი საკითხები ამ რეგიონებში მოიცავდა სარწმუნო ცნობებს შემდეგ თემებზე: უკანონო დაკავებები, გადაადგილების შეზღუდვა, განსაკუთრებით ეთნიკური ქართველების, ხმის მიცემის ან პოლიტიკურ პროცესში სხვაგვარად მონაწილეობის შეზღუდვა და ეთნიკური ქართველების საკუთრების ან ბიზნესის დარეგისტრირების შესაძლებლობის შეზღუდვა. მიუხედავად იმისა, რომ მცირე ოფიციალური ინფორმაცია იყო ადამიანის უფლებებისა და ჰუმანიტარული სიტუაციის შესახებ სამხრეთ ოსეთში, დე ფაქტო ხელისუფლებამ უარი თქვა 2008 წლის კონფლიქტის შედეგად განდევნილი ეთნიკური ქართველების უმეტესობის დაბრუნებაზე. დე ფაქტო ხელისუფლებამ საერთაშორისო ორგანიზაციების უმეტესობას სამხრეთ ოსეთში რეგულარულად შესვლის უფლება არ მისცა ჰუმანიტარული დახმარების გასაწევად. გაიზარდა ადმინისტრაციული სასაზღვრო ხაზების „ბორდერიზაცია“ რუსეთის მხრიდან, რამაც კიდევ უფრო შეზღუდა გადაადგილება. რუსეთმა და დე ფაქტო ხელისუფლებამ ორივე რეგიონში ჩაიდინეს დარღვევები, რაც დაუსჯელი დარჩა.