მარტა ბარამიძე  სააშობაო მოგონებებზე “კვირის პალიტრასთან” საუბრობს:

- ახალი წელი მართლა სასწაული, კარგი დღესასწაულია, მაგრამ რაღაცები, რაც ახალი წლის დღესასწაულზე ხდებოდა, ისე სენტიმენტალურად მახსენდება, რომ ხშირად ვცდილობ, ამის შესახებ არავის მოვუყვე, რათა არ დასევდიანდნენ. ამაზე საუბარი ახლაც მერიდება...

მოგეხსენებათ, 31 დეკემბრის ღამეს, 12 საათი რომ შესრულდება, ამ დროს შინ მეკვლე უნდა შემოვიდეს. 12 საათის დადგომამდე, ჩემი გამზრდელი სახლიდან გარეთ მიშვებდა - კატის თვალები გაქვს, კარგს არაფერს მოიტან, გადი და დაელოდე, რომ ვინმე შემოვიდეს, შენ კი მერე შემოდიო, ანუ მეკვლე არ უნდა ვყოფილიყავი. მახსოვს, სადარბაზოში ვიცდიდი ხოლმე. ერთი სული მქონდა, სახლში ვინმე შესულიყო, რომ შემდეგ მეც შევსულიყავი...

- ლოდინი დიდხანს გიწევდა?

- კი, დიდხანს... ბოლოს ლამის მშიერი ვრჩებოდი - სუფრაზე აღარაფერი იდო ხოლმე (იცინის)... სახლში შემოსული ფანჯარასთან ვდგებოდი, რომ სურვილი ჩამეფიქრებინა. ყოველთვის რაღაც ზოგადი სურვილი მქონდა - მინდოდა, ყველა ჯანმრთელი და ძალიან ბედნიერი ყოფილიყო. პირადი სურვილი არასოდეს ჩამიფიქრებია... წინათ ღია ბარათები იყიდებოდა - გახსნიდი და მუსიკას უკრავდა, გარედან თოვლის ბაბუა ეხატა. იმ პერიოდში ციმციმები, ე.წ. "გლითერები" არ იშოვებოდა. ღია ბარათზე დახატულ თოვლის ბაბუას ასეთი "გლითერები" ჰქონდა დაყრილი. ცოტას მოვაფცქვნიდი და თვალებზე ვისვამდი - ძალიან მომწონდა. შემდეგ დავხურავდი და ვინახავდი, რომ მომდევნო ახალი წლისთვის მქონოდა (იცინის)... ყველაფრის მიუხედავად, ახალი წელი ჩემთვის მაინც ჯადოსნურ დღესასწაულად რჩება. ძალიან მინდა ხოლმე, ამ დროს ის ბავშვები, ვინც ბევრ რამესაა მოკლებული, გახარებულები იყვნენ. დიახ, ყველაზე მეტად მათი ბედნიერება მსურს ამ დღესასწაულზე!

- როგორც ვიცი, ბავშვთა სახლში მცხოვრებთა სურვილების ახდენაზე ზრუნავ...

- ერთ-ერთი ბავშვთა სახლიდან მომწერა პატარამ. შემდეგ სურვილები გამომიგზავნეს. მარტო ვერ შევძლებ, მაგრამ სხვების დახმარებითაც, მათ ოცნებას ავუსრულებთ და რამდენიმე ბავშვს მაინც გავახარებთ, სიხარულით თვალებს ავუნთებთ...

- მარტა, თოვლის ბაბუის არსებობის გჯეროდა?

- სიტუაციას რეალისტურად ვუყურებდი და ვიცოდი, თოვლის ბაბუა არ არსებობდა. საახალწლოდ ჩემთვის საჩუქარიც არავის დაუხვედრებია და მის არსებობას ვერც დავიჯერებდი, მაგრამ ვისაც სჯეროდა, მათ ამას მაინც არ ვეუბნებოდი (იღიმის).

- შობას როგორ აღნიშნავდი?

- ცოტათი მოზრდილ ასაკში, შობის ყოველ დღესასწაულს ტაძარში ვატარებდი. ჩემთვის შობა უფრო სისუფთავის, სიწმინდის, ადამიანური ღირებულებების დღესასწაულია, ახალი წელი კი - სამხიარულო. შობა მართლაც უმნიშვნელოვანესი და უკეთილშობილესი მოვლენაა, როცა ვფიქრობ, რომ ადამიანები ერთმანეთის მიმართ ყველა წყენას, გაუგებრობას ივიწყებენ და მშვიდად, მეგობრულად ცხოვრებას აგრძელებენ. თუ ასე არ ხდება, ჩემი სურვილი ეს არის, რომ შობის მადლით, ადამიანებმა ცხოვრების გაგრძელება მშვიდ ნოტაზე შეძლონ.

- დღესდღეობით, ახალ წელს როგორ აღნიშნავ?

- სულ ვცდილობ, ეს დღესასწაული რაც შეიძლება მხიარულად გავატარო. საერთოდ, მხიარული ვარ. ახალ წელს უმეტესად მეგობრებთან ერთად ვატარებ. ვგიჟდები, როცა ქუჩაში ჟრიამულია, დარიჩინის სუნი დგას, ყველა ფუსფუსებს... რა თქმა უნდა, მეც მინდა ამის ნაწილი ვიყო და საახალწლო სამზადისში ვერთვები.

- ბავშვობაში გეძლეოდა საშუალება, რომ საახალწლო სუფრისთვის რამე თავად მოგემზადებინა?

- საახალწლო სუფრის სამზადისში ყოველთვის ვმონაწილეობდი, მაგრამ განსაკუთრებული კერძის მომზადება ტრადიციად არ მქონია... ბოლო დროს ახალ წელს "სტრიტ ფუდები" იმართება, სადაც ყველაზე ბევრი ხალხია. მეც ჯიხური მაქვს "აღებული" და ახალ წელს იქ ვხვდები. ვცდილობ, ჩემს მენიუში რაიმე განსაკუთრებული, საახალწლო, სეზონური კერძი ან ტკბილეული შევიტანო... ახალ წელს მაინც თავისი ფანტასტიკური არომატები ახასიათებს. მინდა ჩემი განსაკუთრებული კერძი ასეთი არომატებით გაჯერებული იყოს.

- საბოლოო ჯამში, შენთვის 2023 წელი როგორი იყო?

- საკმაოდ რთული იყო: ბევრი რამის გადალახვა მომიხდა, რის შესახებაც არ მისაუბრია და ამაზე ლაპარაკს ახლაც არ ვაპირებ, თუმცა საინტერესოა და ვფიქრობ, სირთულის, დაბრკოლებების გადალახვის გარეშე, სიტკბოებას ნაკლებად შეიგრძნობს ადამიანი... ამიტომ მიმაჩნია, რომ ესეც საჭირო იყო. საერთოდ, სამყარო ისეთი კანონზომიერია, რომ მოვლენები, რომლებიც ხდება, საჭიროა: თუკი შენს ცხოვრებაში ბევრი ცუდი მოხდება, ერთ დღესაც ეს აუცილებლად დასრულდება და კარგი ამბები დაიწყება. კარგსაც ხომ სჭირდება ადგილის გამოთავისუფლება, არა? რაღაცნაირად, ცუდი მოვლენები ადგილს ათავისუფლებს, რომ შემდეგ კარგი მოხდეს და სულ პოზიტიურის მოლოდინი გაქვს ადამიანს... ბევრი სირთულის მიუხედავად, 2023 წლის მადლიერი ვარ. ცხოვრების კიდევ ერთი ფურცელი გადაიშალა, ახალ წელს კი ახალი ფურცლის "წერას" იმით ვიწყებ, რომ ის სფერო და სტილი, რომელიც ყველაზე მეტად მიყვარს, საქმედ ვაქციე: კომენტარებში ხშირად მიწერენ - ქუდი მოიხადე, უქუდოდ დაგვენახეო. ვერ მოგართვით, ჩემო კარგებო, უქუდოდ ვეღარ დაგენახვებით, განსაკუთრებით - ახლა, რადგან ქუდების მაღაზიის მარკეტინგსა და მენეჯმენტს ვხელმძღვანელობ (იღიმის). სხვათა შორის, ხშირად უკვირთ, რომ როგორი ამინდიც უნდა იყოს - ქარბუქი თუ თოვლი, ქუდი არ მძვრება. სპეციალურად, ჩემებურად ვიფარებ. თავის ფორმაზე ისე მაქვს მორგებული და ისე ვიმაგრებ, რომ არ მომძვრეს. ვინც ჩვენს მაღაზიაში მოდის, კონსულტაციას პირადად ვუწევ, ქუდის შერჩევაში ვეხმარები. ისეთი ქუდიც გვაქვს, რომლის თვრამეტნაირად მორგებაც შეიძლება და ვიდეოინსტრუქცია მოჰყვება, თუ როგორ უნდა დაიმაგრო, გადააკეთო... მოკლედ, საკუთარი ინტერესი და სურვილები საქმედ ვაქციე - ასე დაიწყო ჩემი ცხოვრების ახალი ფურცლის წერა...