"არა­ფე­რია იმა­ზე სა­ში­ნე­ლი, ვიდ­რე ნან­გრე­ვე­ბი­დან გარ­დაც­ვლი­ლი ბავ­შვის ამოყ­ვა­ნის სცე­ნა. თით­ქოს სხვა სამ­ყა­რო, რო­მე­ლიც ირ­გვლი­ვაა, სა­კუ­თა­რი წარ­სუ­ლით და მო­მავ­ლით, უქ­მდე­ბა და უფა­სურ­დე­ბა.

და გან­წი­რუ­ლი მა­მის ხმა: სად ხართ შვი­ლე­ბო?! ღმერ­თო და­მეხ­მა­რე! თვი­თო­ნაც ნან­გრე­ვე­ბად ქცე­უ­ლე­ბი, ვუ­ყუ­რებთ ეკ­რანს, რო­მე­ლიც თავგნა­წი­რუ­ლი მაშ­ვე­ლე­ბის ფონ­ზე, გარ­დაც­ვლი­ლე­ბის რი­ცხვის ზრდას გვაც­ნობს.

ვუ­ყუ­რებთ და ვე­რა­ფერს ვფიქ­რობთ.ახლა სხვა ყვე­ლა­ფე­რი ყალ­ბი მგო­ნია, გარ­და ამ გა­ყი­ნუ­ლი, უფიქ­რო შეძრწუ­ნე­ბი­სა. ის სი­ტყვე­ბიც ყალ­ბია, რომ თით­ქოს წუ­თი­სოფ­ლის წა­მი­ე­რე­ბა შე­ვიგ­რძე­ნით და უფრო და­ვა­ფა­სებთ ერ­თმა­ნეთს და ცო­ცხლად ნაკ­ლე­ბად დავღრღნით. ყვე­ლა­ფე­რი ყალ­ბია, გარ­და იმ ორ "ჯან­მრთელ" სახ­ლს შო­რის სიკ­ვდი­ლის ღია პი­რი­ვით დაფ­ჩე­ნი­ლი ნა­სახ­ლა­რი ნაპ­რა­ლი­სა.ეს ნან­გრე­ვე­ბის დღე და ღა­მეა და ასეც დარ­ჩე­ბა ჩვენს ბედკ­რულ ის­ტო­რი­ა­ში".