ჩემი საყვარელი ხალხი და მათი სამშობლო უდიდეს განსაცდელშია… ცეცხლი გაიხსნა, “სამხედრო ოპერაციად” წოდებული ომი გამოაცხადა პუტინმა…

ღმერთო დაიფარე უკრაინა, ღმერთო დაიფარე ბავშვები, მშვიდობიანი მოქალაქეები, პატრიოტები, სამხედროები…
ჩემი უამრავი მეგობარი იქ ვინც მეგულება… ჩვენი საამაყო სუხიშვილები, რომლებიც ახლა იქ იმყოფებიან…
ოხ, როგორ ვბრაზდები მთელ “ცივილურ” მსოფლიოზე 

P.S. გზადაგზა ვიგებთ, რომ კიევის ბორისპოლიც მიზანშია…
 

თვალწინ დამიდგა 2008 წელი, განცდებით, ფიქრებით, მოქმედებათა რიგით, ემოციებით…
 

დაბოლოს: დღეს დასავლეთს ეძლევა შანსი დიდი ნაბიჯი გადადგას, ჩვენ პლანეტაზე უკეთესი მომავლის უზრუნველსაყოფად, უბრალოდ ვეჭვობ ამ შანსის ბოლომდე გააზრება ან გამოყენება შეძლონ…