"ბა­თუმ­ში მომ­ხდა­რი ტრა­გე­დი­ის გამო, მარ­ტო მი­სამ­ძიმ­რე­ბი­თა და ჭი­რის გა­ზი­ა­რე­ბით გულს ვერ მო­ვი­ო­ხებთ, ვერც ტკი­ვილს და­ვა­დებთ სა­ჭი­რი­სუფ­ლო ფასს, თუ ეს სატ­კი­ვა­რი მთე­ლი ქვეყ­ნის სატ­კივ­რად, თი­თო­ე­უ­ლი ჩვენ­გა­ნის სუ­ლის ტკი­ვი­ლად არ ვაქ­ცი­ეთ. ასე­თი შემ­ზა­რა­ვი ტკი­ვი­ლის დროს, არც მხო­ლოდ ცრემ­ლის დე­ნაა ჭი­რის გან­სა­კურ­ნებ­ლად საკ­მა­რი­სი. ეს ჭი­რი­სუ­ფალ­თა და­სა­ი­მე­დებ­ლად ნათ­ქვა­მი სი­ტყვა არის და არც სა­ნუ­გე­შებ­ლად აქვს დიდი მან­ძი­ლი. ეს ჩემი და ჩემი ოჯა­ხის გა­ნუ­კურ­ნე­ბე­ლი სატ­კი­ვა­რია, რო­მელ­საც თუ რა­ი­მე ტკი­ვი­ლი­სა გა­ი­გე­ბა, სრუ­ლად ვგრძნობთ... თავს უფ­ლე­ბას ვაძ­ლევ, ჩემი ოჯა­ხის სა­ხე­ლით, აჭა­რა­სა და სრუ­ლი­ად სა­ქარ­თვე­ლოს მი­ვუ­სამ­ძიმ­რო... დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ, რომ ამ ჭირ­ში მა­ინც ერ­თი­ან­ნი ვიქ­ნე­ბით..." - წერს მწე­რა­ლი.